"Als je iemand echt kunt helpen, geeft dat veel voldoening!”

“In 2015 hoorde ik dat er vrijwilligers werden gezocht om opgeleid te worden als SchuldHulpMaatje. Ik had er al eens over gehoord en het idee sprak me aan. Omdat ik ook wel wat heb met cijfertjes, gaf ik mij op. We kregen een gedegen opleiding en daarna konden we echt beginnen. In de praktijk bleek het overigens minder ‘cijfertjeswerk’ te zijn dan ik had verwacht. Je begeleidt mensen die financiële problemen hebben naar oplossingen en bent soms net zo veel met het achterliggende probleem bezig als echt met de schulden.

 

Oorzaken van schulden

De oorzaak van die schulden kan heel divers zijn. Ik heb tot nu toe een paar mensen gehad die door hun scheiding in de problemen waren gekomen, maar ook mensen die door hun niet-Nederlandse achtergrond niet alles goed hadden gedaan of begrepen. Verder kwam er een fout van de overheid aan het licht waardoor de schulden waren ontstaan (nee, niet de toeslagen). En soms waren er nog geen schulden maar kon ik helpen die dan ook te voorkomen. Natuurlijk ligt de ene hulpvrager me beter dan de andere, maar als je de mensen serieus neemt, en zij jou, kom je er samen altijd uit!

 

Niet zelf regelen, maar begeleiden naar zelfstandigheid

Wat ikzelf vooral heb moeten leren, is dat je probeert mensen te begeleiden naar zelfstandigheid. Dus niet: alles voorkauwen of alles proberen te regelen voor een ander, maar richtingen aangeven en de mensen zelf dingen laten regelen/oplossen als het even kan. Natuurlijk kan het heel handig zijn, en soms gewoon nodig, om zelf te bellen of te mailen, maar zeker bellen doe je altijd in het bijzijn van de hulpvrager. Meestal alleen al omdat je anders, terecht, geen antwoord krijgt van instanties of schuldeisers! Tot nu toe heb ik, in zo’n zes jaar, één hulpvrager gehad die het echt niet zelf kon leren. Die heb ik dan ook eerst nogal dwingend moeten begeleiden en uiteindelijk achtergelaten in de handen van een hele fijne, beroepsmatige bewindvoerder.

 

Voldoening

Dit is prachtig werk, maar verwacht niet dat iedereen je altijd heel erg dankbaar is: zeker als je begint aan een hulptraject wordt er wel eens wat wantrouwig gereageerd. Sommige mensen vertellen je later inderdaad dat ze je dankbaar zijn, maar van anderen zul je dat echt nooit horen. Soms hoor je het achteraf via de coördinator. Maar of je het nou hoort of niet: als je merkt dat je iemand echt hebt kunnen helpen geeft dat heel veel voldoening!”